บทที่ 555

ดวงตาของหนานกงรุ่ยหยวนกวาดผ่านไปอย่างรวดเร็ว แต่เขามองไม่เห็นใครเลย

มีเสียง "กึกก้อง!" ดังไปทั่ว

พื้นดินสั่นสะเทือน หินแตกกระจาย

กรวดหินจำนวนมากถูกหุ้มอยู่ในดินโคลน ไหลลงมาราวกับโคลนถล่ม

ในอากาศเต็มไปด้วยควันฝุ่นผสมกับกลิ่นฉุนของควันดินปืน ปกคลุมทั่วทั้งเหมือง

"ฉินอวี้เหยา——!"

ร่างเงาของหนานกงรุ่ยหย...